قرار موقت
قرار تأمین خواسته چیست؟
قرار تأمین خواسته یک نوع قرار موقت می‌باشد. در واقع این قرار، توقیف اموال منقول (مالی که قابل جابجایی نباشد مانند خانه) و غیر منقول خوانده در دعاوی حقوقی است.
به عبارت دیگر تأمین یک اقدام احتیاطی برای جلوگیری از اتلاف یا از بین رفتن یا نقل و انتقال اموال مدیون (بدهکار) برای فرار از پرداخت دین و بدهی خود است.
زمان تقاضای تأمین خواسته
1- قبل از اقامه دعوی اصلی: خواهان می‌تواند قبل از آنکه دعوی اصلی خود را طرح نماید، از دادگاه تقاضای صدور قرار تأمین خواسته نماید. (هرگاه دادگاه به درخواست خواهان قبل از طرح دعوی اصلی، اقدام به صدور قرار تأمین خواسته نماید، خواهان مکلف است ظرف ده روز در دادگاه صالح اقامه دعوی نماید در غیر این صورت به درخواست خوانده، قرار تأمین صادره توسط دادگاه بی‌اثر خواهد شد).
2- ضمن اقامه دعوی اصلی: زمانی که خواهان دادخواست خود را نسبت به ماهیت دعوی، در دادگاه مطرح می‌کند، در ستون تعیین خواسته، علاوه بر ذکر خواسته خود، صدور تأمین خواسته را نیز درخواست نماید و در شرح و توضیحات دلایل درخواست صدور قرار تأمین خواسته را نیز عنوان کند.
3- در جریان دادرسی و تا وقتی که حکم قطعی صادر نشده است: در ضمن دادرسی، چه در مرحله بدوی و نخستین، و چه در مرحله تجدیدنظر، خواهان می‌تواند درخواست تأمین خواسته خود را به دادگاهی که به اصل دعوی رسیدگی می‌کند، تقدیم نماید.
شرایط عمومی صدور قرار تأمین خواسته
1- ذی‌نفع بودن (نفع داشتن در کاری)
2- داشتن اهلیت
3- سمتِ خواهان
شرایط اختصاصی صدور قرار تأمین خواسته
1- خواسته معلوم باشد، یعنی قابل ارزیابی بوده و برای دادگاه مشخص باشد.
2- مجهول و مبهم نباشد.
3- خواسته عین معین باشد، مثلاً تأمین خواسته برای جلوگیری از تضییع و از بین رفتن حقوق مدعی در یک آپارتمان صادر شود و مبتنی بر توقیف آن آپارتمان باشد
تشریفات رسیدگی به تقاضای صدور قرار تأمین خواسته
با وجود ضرورت انجام تشریفات به خصوصی در هر دعوی، به دلیل فوری بودن تأمین خواسته و جلوگیری از تضییع (از بین رفتن) حقوق مدعی، مدیر دفتر مکلف است پرونده را فوراً به نظر دادگاه برساند، که دادگاه نیز بدون اخطار به طرف دعوی، به دلایل درخواست کننده رسیدگی نموده و قرار تأمین، صادر یا آن را رد نماید.